
Kur De Biazi vendosi t’i hiqte mundësinë 4 futbollistëve të grumbulluar në Europianin e Francës, 3 prej tyre zgjodhën të largoheshin menjëherë nga Shqipëria, pa e bërë dysh, Gjimshiti ishte i vetmi që qëndroi.
I blerë nga ekipi i Zyrihut, te Atalanta mbrojtësi shqiptar u konsiderua gjithmonë si i tepërt. Për këtë arsye kaloi disa peripeci, huazim pas huazimi, nga Avellino në Serinë B, tek Benevento në Serinë A.
Tashmë ky futbollist është rikthyer në elitën e futbollit italian, pikërisht tek ekipi i Bergamos, për t’i provuar sesa gabuan që nuk besuan që në fillim te aftësitë e tij. Një histori frymëzuese dhe fantastike ajo e Gjimshitit, për të dëshmuar sesi njeriu rritet vetëm falë punës dhe përkushtimit të madh që tregon dhe asgjë tjetër nuk mund të jetë e rëndësishme.
Një besnikëri nga dita e parë në të fundit, për të gjithë lojtarët kemi dëgjuar polemika se përse nuk aktivizohen si titullar në fushën e lojës, por për të jo, mbrojtësi 25-vjeçar nuk do të pëshpëriste asnjë fjalë më tepër.
E nëse bëjmë një farë krahasimi me legjendën e Shqipërisë, Lorik Cana, atëherë besnikëria dhe përkushtimi i tij ngjason vetëm me atë të Berat Gjimshiti. Vetëm se këtë herë, Cana e ka lënë trashëgimtarin pa shirit kapiteni. /Shqipëria.ch/